Mówi sie ostatnio duzo o panu Pospieszalskim. No dobrze, facet inteligentny, obyty i znany, ale czy telewizja (ta publiczna z nazwy) może sobie pozwolić na takiego skrajnego dziennikarza? Przecież on od zawsze ma napisane na czole: jestem katol, ultraprawicowiec, pod pozorem wolnych rozmów mam okazję napiętnować inaczej myślących. Pewnie wielu to odpowiada, ponieważ podzielają jego poglądy. Ja mam gdzieś totalne zapatrywania. Nie istnieje coś takiego jak dobra jedna partia, zła inna. Linia danego ugrupowania-owszem, można jej przyklasnąć lub opluć, ale pluć na wszystkich, albo stać murem za wszystkimi w sytuacji, gdzie już od dawna nie obowiązuje odpowiedzialność zbiorowa? Przypuśćmy (co jest nieprawdą), że optuję za jakąś partią. OK. Ale jeśli dostrzegam jakiegoś wieprza w tym ugrupowaniu, to choćby była to superświnia, nie podsunę jej koryta, ale kopnę w zadek. Nie widzę podobnych postaw. Każdy jest albo totalnie za, albo totalnie przeciw, stąd nienawiści, bluzgi i inne wymioty.
