Zastanawiają mnie wszelkie skrajności. Tu, w Salonie jest dobry ich obraz, choć może nieco jednostronny. Weźmy jakichkolwiek zwolenników wszelkiej całości - tę będę okreslał mianem danego ugrupowania politycznego. Politykę się robi grubociosaną i delikatną, kuluarową, która, w przeciwieństwie do tej pierwszej, nie jest widoczna. weźmy tę pierwszą i jej zaplecze - zawsze totalnie nastawione, zawsze na tak lub nie. To optyka, która widzi z daleka, albo jednolity brud, któremu się przeciwstawia (nie widząc tak naprawdę z czym walczy), albo czystość, której kibicuje, nie dostrzegając mniejszych lub większych pęknięć, bo patrzy z daleka, myśli z daleka, i tyle samo ma do powiedzenia-niewiele. Czego chcecie, ludzie? Wy, jednostronni zwolennicy PiSu? Czy wam się zdaje, że ukształtowany na wasz użytek obraz jest obiektywną rzeczywistością? Na co się zda wasz krzyk, wasze spory, wasza nienawiść, skoro nie wiecie o czym mówicie. Za kogo idziecie w bój, skoro wasi politycy, tak naprawdę zabiegają populistycznie o was tylko w czasie, keidy potrzebują waszych głosów. Jesteście jedynie mięsem armatnim, a cieszycie się, jakbyście złapali diabła za ogon. Tłum, oto czym jesteście, zwykłą bezkształtną masą, którą można sterować, jeśli się tylko wyczuje wasze nastroje. Nie tylko was, zwolenników PiS to dotyczy, ale wszystkich nas-ślepych zwolenników. Popatrzcie jednak wy, PiSolubcy na żyjących obok was zwolenników np. pana Leppera. Jak o nich powiecie? Ciemna masa pod krawatem i w gumiakach ze słomą? Macie rację, ale wy, w lakierkach jesteście do nich podobni. Podobni jesteście również do koni, które idą z klapkami na oczach tam, gdzie je bat pokieruje. Takim batem, którego razy dobrowolnie przyjmujecie i cieszycie się niepomiernie jest też wasza guru, superdziennikarka-blogerka Kataryna. Ona, czując swoją ugruntowaną pozycję, stara się nie wyjść z roli i przewodzić swoim owieczkom. Tak, niewątpliwie jest ona wybitną pasterką tego stada. Jednostronność - oto co tu widać na forum, brak niezależności, potrzeba posiadania swoich herosów-przewodników. To cecha Polaków (Piłsudski, Wałęsa, Wojtyła). Wielu z was ogranicza się wyłącznie do komentowania czyichś myśli, nie przekazując jednocześnie niczego od siebie - wy najbardziej potrzebujecie psa-przewodnika, ale pies to za mało, wy potrzebujecie przewodnika nawet na gruncie życia politycznego, powielacie podetknięte wam skutecznie hasła, stajecie się wygodnym sztandarem dla tych, co potrafią myśleć samodzielnie.
